tranen in m'n ogen
omdat ik aan je denk
ik kan gewoon niet geloven
waarom alles zo is gegaan

vriendschappen kunnen kapot gaan
om zulke kleine dingen
hoe sterk je ook samen staat
het lijkt net of dat niets uitmaakt

waarom ben je zo veranderd
je zag mij opeens als een vreemde
heeft de vriendschap dan niks te betekenen
je weet best dat ik dit niet wilde

dan weer beginnen
iets wat voor mij echt moeilijk is
maar ik ben ook weer net niet te trots
om toe te geven dat ik je mis...

«Dit gedicht gaat over een vriend (tenminste dat was hij) die mij heeft laten stikken sinds zijn beste vriendin ziek was. Zij was ook een goede vriendin van mij en heb via haar hem ook leren kennen. Het heeft ook meegespeeld dat mijn andere vrienden hem niet moeten en hij hun niet moet.»