Steeds staan we achteraan,
zo machteloos als we staan.

Waarom helpen ze ons niet door te gaan,
inplaats ons te laten staan.

Waarom wordt jou dit verdriet aangedaan,
waarom helpen ze jou niet op de goede baan?

Wij weten dat je pijn hebt en verdriet,
maar is er dan niemand anders die dat ziet?

Wij weten dat je sterk bent,
maar ook dat pijn nooit went...

Wij betreuren,
dat dit jou weer moet gebeuren.

Zo'n goed persoon als jij bent,
een persoonlijkheid waar de liefde geen grenzen kent.

Soms volwassen, soms een kind,
dat is wat ik zo bijzonder aan jou vind.

Soms zo alleen, zo hulpeloos,
dan zó kwaad, zó boos.

Soms zo vrolijk, 't zonnetje in huis,
je voelt je vervreemd, maar soms voel je je weer thuis.

Soms een meisje, soms een vrouw,
vaak vol warmte, soms vol kou.

Vaak gespannen en opgejaagd,
een vrouw met een herinnering,die maar niet vervaagd.

Af en toe zo doelloos, dan zo gemotiveerd,
tijden gaat alles goed en dan gaat alles weer verkeerd.

Soms zo onzeker, dan weer vol vertrouwen,
een vrouw waar je op kunt bouwen.

Soms zo aanwezig, soms ben je er niet,
dan ben je gelukkig, dan vol verdriet.

Soms ben je zo met jezelf in tweestrijd,
dan kun je je gevoel niet kwijd.

Jouw leven gaat over regen en af en toe zonneschijn,
jouw leven bestaat uit af en toe geluk, maar ook te veel pijn.

Ik zou jou zo graag iets geven,
wat alleen nog maar geluk brengt in jouw leven.

Jij hebt al zoveel moeten meemaken,
kon ik je maar een engeltje geven, die wat meer over jouw geluk kon waken.

Soms lijkt een weg zo lang en onbegonnen,
maar jij hebt al zoveel overwonnen.

Soms ziet alles zo zwart
en is het leven zo ontzettend hard.

De tijd zie zo langzaam gaat,
alsof alles om je heen stil staat.

Helaas kunnen we wat gebeurd is niet ongedaan maken,
het zorgt voor een wond die ons allen diep zal raken.

Het maakt wéér een deeltje stuk,
maar we behouden nog een beetje geluk.

We moeten samen vechten,
samen, voor onze rechten.

Het recht om weer bij elkaar te zijn,
een leven zonder pijn,

samen liefde delen,
iets wat zo vanzelfsprekend is voor velen.

Al lijkt het niet altijd zo, ons gezin is hecht,
ieder voelt elkaars verdriet, al wordt het niet met zoveel woorden gezegd.

Wij zijn samen en gaan ervoor,
we moeten wel weer door...

Niets kan ons beetje geluk kapot maken,
laten we allemaal een engel zijn en daar samen over waken,

want écht mam, aan die donkere lange weg komt een eind,
en er begint een nieuwe weg die ons hart weer lijmt.


Je dochter...