gevangen in de sleur van modder
omzeil ik de schone zee
bang om ontbloot te worden
dus ga ik met ze mee

zonder een traan te laten vallen
zonder een angst te laten zien
ga ik mee door diepere dallen
waarvan ik denk dat ik ze verdien

maar zonder enig besef
bega ik de verkeerde weg
ik wilde het niet weten
alleen alles vergeten
ik ging maar door en door en door
en bleef op het verkeerde spoor

binnen voelde ik wel de pijn
maar wilde op m'n hoede zijn
iemand die mij kwetsbaar pak
daarvoor was ik veel te zwak

een schild van woede was het refrein
niemand kreeg mij meer klein!
alleen ging door deze muur
ten koste van vrienden op den duur
vergeef me wat ik je hebt aangedaan
en laat mijn zoektocht verder gaan...