[Staartje]
Toen ik vanochtend wakker werd!
Had ik een staartje, en mijn zusje dikke pret.
M'n staartje waarvan ik niet wist dat ie er was.
Stond rechtovereind als een fonteintje,
Er om lachen kon ik niet.
Mijn staartje wilde blijven zitten.
Zodat iedereen het zag.
Maar ik bleef liever pitten.
Want als ik langs liep met m'n staartje,
kreeg iedereen de slappe lach.
Mijn staartje was eigenwijs.
Knellen dat hij kon.
Ik haatte mijn staartje.
En ik vond mijn staartje laf.
Dus zei ik: Dag staartje.
En ik knipte hem eraf
Reacties op dit gedicht
| Chargurl,,: | Vrijdag, augustus 05, 2005 11:13 |
| Lieve mooie dochter van me, ik weet hoe zeer je je inleeft/meeleeft in pijn, verdriet van anderen, daarom vind ik het prachtig om óók Juist dit gedicht van je te lezen. Een volle parelende lacht ontsnapte aan mijn keel en ik zag jou en je zusje voor me;-)Een dikke Kus van je Mama. |
|
| Chargurl,,: | Vrijdag, augustus 05, 2005 11:08 |
| Chargurl,,: | Vrijdag, augustus 05, 2005 11:08 |
| Friedel: | Donderdag, augustus 04, 2005 23:17 |
| :) blijf dromen :) |
|
| milamber: | Donderdag, augustus 04, 2005 20:01 |
| hahaha ;) groetjes kerwin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjarlotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||