Mijn verdriet
Samen met zijn 2en hand in hand.
Liepen we op het stille strand.
Ik wilde zwemmen in de stille zee.
Ik vroeg:Ga je met me mee?
Nu je er niet meer bent ga ik je missen.
Daarin kan ik me niet vergissen.
Ik zit nu eenzaam en alleen.
O waar moet ik nu toch heen?
Nu ben ik weer op die ene plek.
Die van jou vertrek.
Je zei:Ik heb niet lang meer te leven.
Ik begon als een gek te beven.
Ik heb heel veel verdriet.
Of je daar boven bent weet ik niet.
Ze zeggen van wel en dat je het goed hebt daarboven.
Maar ik weet niet of ik dat moet geloven.
Liepen we op het stille strand.
Ik wilde zwemmen in de stille zee.
Ik vroeg:Ga je met me mee?
Nu je er niet meer bent ga ik je missen.
Daarin kan ik me niet vergissen.
Ik zit nu eenzaam en alleen.
O waar moet ik nu toch heen?
Nu ben ik weer op die ene plek.
Die van jou vertrek.
Je zei:Ik heb niet lang meer te leven.
Ik begon als een gek te beven.
Ik heb heel veel verdriet.
Of je daar boven bent weet ik niet.
Ze zeggen van wel en dat je het goed hebt daarboven.
Maar ik weet niet of ik dat moet geloven.
Reacties op dit gedicht
| jessica-genders: | Donderdag, mei 18, 2006 08:02 |
| word er stil van mooi neer gezet sterkte | |
| sunset: | Vrijdag, augustus 05, 2005 10:41 |
| Droef hunkerend neergezet. En, al is het een schrale troost, weet dat hij / zij altijd om je is. De dood is slechts een tussenstop, een faze. En eens zien jullie elkaar weer. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset PS: Tip - tweeën hoort beter thuis in een gedicht dan 2en. |
|
| hiljaa: | Vrijdag, augustus 05, 2005 08:46 |
| droef maar mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gergie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||