Verdriet.
Verdriet.
De tranen blijven maar lopen over mijn gezicht.
Vandaar maar even weer dit gedicht.
Mijn hart bloedt als ik denk al die mensen in Amerika daar.
Vol ongeloof en verdriet is dat waar ik naar sta.
Israel valt Palestina steeds aan.
Is dat het enigste waar men nou nog voor staan.
Mensen alsjeblieft laat het vrede zijn.
Dat maakt het voor iedereen weer een beetje fijn.
Geef het beest geen kans in jullie Geest.
Maar wees vredelievend,dit is voor een ieder die dit leest.
De tranen blijven maar lopen over mijn gezicht.
Vandaar maar even weer dit gedicht.
Mijn hart bloedt als ik denk al die mensen in Amerika daar.
Vol ongeloof en verdriet is dat waar ik naar sta.
Israel valt Palestina steeds aan.
Is dat het enigste waar men nou nog voor staan.
Mensen alsjeblieft laat het vrede zijn.
Dat maakt het voor iedereen weer een beetje fijn.
Geef het beest geen kans in jullie Geest.
Maar wees vredelievend,dit is voor een ieder die dit leest.
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Donderdag, september 13, 2001 12:30 |
| maar zij die dit zouden moeten lezen,lezen het niet dat is het probleem............. liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mathilda | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2001 | ||
| Thema's: | ||