Als ik je adem telkens mis.
Je ogen blijken uren,
waarin ik me steeds maar weer vergis,
als tijd je lijkt te vangen
en ik je adem telkens mis.
Terwijl ik, schrijvend aan de voeten
die ik sporen wil naast jou,
m’n lachen aan je overbreng
zoals ik van je houden wou.
Maar niettemin is zo vergeten,
vervlogen in de tijd
en ik leef te overleven,
tot mijn zuchten
- naast jouw zerk -
mijn naam stil snijdt.
Reacties op dit gedicht
| -Rosa-: | Dinsdag, augustus 16, 2005 15:46 |
| Bewonderinswaardige woordkeuze, prachtig geschreven. Hoogachtend, |
|
| stephan c: | Zondag, augustus 07, 2005 22:26 |
| jah , lang gelede , ma het lukt u nog altijd he . kus | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 06, 2005 19:09 |
| heel knap in woorden gebracht liefs Dirk |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, augustus 06, 2005 10:45 |
| heel mooi bijzonder kusjes |
|
| L.Bert: | Zaterdag, augustus 06, 2005 10:18 |
| Dit mooie gedicht klinkt naar meer dan eenzaamheid. Schrijf steeds verder! | |
| Nemesis: | Zaterdag, augustus 06, 2005 10:17 |
Prachtig poëtisch verwoord, met de bittere ondertoon die ik niet meer kan beschrijven. Prachtig, je laat me genieten.. |
|
| poky: | Zaterdag, augustus 06, 2005 09:02 |
| stilmakend mooi,poky | |
| sunset: | Zaterdag, augustus 06, 2005 08:00 |
| Dit is rakend, stilmakend, teder mooi verwoord. Liefs en mijn genegnheid / sunset |
|
| kamerplant: | Zaterdag, augustus 06, 2005 00:51 |
| bijzondere zinnen, mooi gevonden. :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||