Bloem.
bloedrode blaadjes
buigen lijdzaam met de wind
zonnestralen strelen de zijde
van het blad
breekbaar papier toch onkwetsbaar
door schoonheid die harten doet tuimelen
voeten beweegt en ruwe handen afweert
het monster wordt bewogen
met fluwelen handschoen gedwongen
tot nederige buigzaamheid
machtig door machteloosheid
overleeft de bloem de wildste stormen
om haar heen de lijken van bergen
hun vlees voor haar geofferd
maar ook schoonheid
moet sterven, zegt de grote man.
hij kijkt droevig, laat bijna een
traan. Het spijt me.
Reacties op dit gedicht
| fiever: | Vrijdag, augustus 12, 2005 19:10 |
| erg mooi verwoord apart maar zeker geslaagd! liefs; fiever |
|
| FireFly: | Vrijdag, augustus 12, 2005 09:32 |
| Schrijven gaat vanuit gevoel, voel je eens gelukkig en vrolijk, dan komen de woorden vanzelf ;) Mooi gedicht! Liefs, (F) |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, augustus 07, 2005 09:36 |
| heel mooi liefs Dirk |
|
| hiljaa: | Zondag, augustus 07, 2005 08:20 |
| mooie poezie! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Robrecht | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||