Bij de bron des levens
Zag ik U staat
Een witte schim
met goudblond haar
Aan haar zijde 2 katten
Ik voelde haar kracht....
Haar warmte..
Gehuld in een jurk van zijde
die zacht wapperde in de wind
Om Haar hals het snoer van Barnstenen
Haar voeten stonden in een veld vol lelie's

Ze reikte mij Haar hand
Leide mij langs een geheime trap
naar een land vol bloemen en groene velden
Daar mocht ik tot rust komen
Ik hoorde een waterval..
Haar water klaterder langs de stenen
omdaarna een te zijn met het water
In het groene meer
Het was er stil
Af en toe vloog er een vlinder voorbij
Na een tijdje nam de Grote Moeder me weer bij de hand
En leide me terug naar mijn aardse bestaan
Uitgerust...begin ik weer aan het dagelijkse leven
en mocht het me allemaal even te zwaar worden denk ik terug aan de momenten
in de groene velden en het klaterende water