Soms denk ik, ben ik maar een druppel.
Die vervaagt als hij er niet wil zijn.
Je wist hem uit met een zakdoek.
De zakdoek van verlangens en pijn.
Het regent tranen uit mijn ogen.
Het woord vriendschap ken jij niet.
Mijn woorden zijn niet gelogen.
Ik heb meer vermogen dan jij ziet.
Had ik maar een steen om te aaien.
Even luister ik naar de muziek,
die de wind doet waaien.
Had je kunnen zeggen dat je m'n hart verliet.
Nu zeg je dat je me niet kent.
Ik blijf een lege plek.
Volgens mij ben jij veel te verwent.
Mij verklaar je voor gek.
Mijn steen word aan een touw geknoopt.
Het touw om mijn lijf.
Mijn herrinneringen aan jou worden gewist.
Dan kijk jij voortaan uit voor je je vrienden koopt.
Ik balanceer op de leuning van de brug.
Je schreeuwt nog wat woorden.
Onverstaanbaar voor mij.
Met mijn einddoel in zicht,
spring ik naar beneden,
en als druppel word ik met de zee herenigd!
| Writenote: | Woensdag, augustus 10, 2005 13:23 |
| 2 Superzinnen: -kon ik maar een steen aaien -Als een druppel wor ik met de zee herenigd Heel mooi gedicht... |
|
| *Emms*: | Maandag, augustus 08, 2005 20:38 |
| woooooooooooooooow dit is echt een super mooi gedicht.! echt heel mooi.! En heel mooi verwoord ook.! kej.. hij is gewoon prachtig ;) K ben t eens met sunset ;) | |
| sunset: | Maandag, augustus 08, 2005 11:54 |
| Wohw! Schitterend jouw voel verwoord. Een pareltje. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset PS: Leven vergt soms meer moed dan sterven. Maar sterven voor en door een ander? Nooit. |
|
| Auteur: Sjarlotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||