Stille nacht
verlaten
zal ze nooit meer lopen,
altijd met hem, door de straten
alleen zal ze niet meer zijn
vertrouwd
meer dan fijn
nooit uit het oog verloren
hem aan haar zij
zoals het moest horen
wachtend op de ochtend, smachtend
ze ligt bij hem
nog steeds wachtend
op de ochtend die misschien nooit zou komen
een nacht in de eeuwigheid
die hij en haar zouden dromen
de laatste klokslag
en de wereld stond stil
samen, alles mag
wind, zonder geluid
bomen, zonder geruis
de nacht die zich sluit
voor de liefde
die nacht om hun heen
de zon die er niet was
de maan die verdween
niet durven bewegen, niet durven dromen
de nacht moest altijd blijven
de morgen mocht niet komen
niet durven denken
bang dat ze de zon zou wenken
want voor hem en haar was het altijd nacht
ze zei zacht
ik hou van jou
dat was het moment
dat de zon weer opkomen zou....
Reacties op dit gedicht
| nachtegaal: | Maandag, augustus 08, 2005 15:29 |
| sterk schijfsel plaats je hier. hartelijke groet van nachtegaal |
|
| Bowie4ever: | Maandag, augustus 08, 2005 12:34 |
| Mooi gedichtJ XxX Bowie4ever |
|
| sunset: | Maandag, augustus 08, 2005 12:33 |
| 'k Hoop dat het dromende werkelijkheid is, wordt. En niet enkel dromen. Mooi hoor. Liefs en fijne dag / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nachtegal | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 08 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||