Kortverh.: De ringen in het water..
De ringen in het water
Deinen zilver uit
Het oneindig zwart van zijn ogen
Wordt weerspiegelt in mijn rivier van lust
Hij schept het water op met de puurheid van zijn handen
Spetst het over zich om te genieten van wat hem toekomt
Ik staarde hem aan
Het niets was zover
Hij beantwoorde alles met een lach
En ik was warm vanbinnen
Ik was eventjes hem
En hij was eventjes mij
En zo waren wij elkaar
Eventjes...
Zijn haar van zijde
Glansde in de zwoele ochtendzon
Geen enkele schijn van genegenheid bleef onbeantwoord
De aanraking van het water prikkelde mij
En hij trok me mee in zijn meertje van plezier
De kus was eerst en onbeschrijfbaar
Maar niet lang...
Toen werden de ogen onmens koel
En het niets was nooit zo dichtbij
In zijn eens zo prachtige meer
Die nu een verradelijk moeras was geworden
Ik verdronk in het drijfzand
Toen hij mijn geweten verloederde...
Writenote 8/08/05
Reacties op dit gedicht
| Chargurl,,: | Dinsdag, augustus 09, 2005 20:58 |
| Super mooi, heel voelend ook! En bedankt voor je berichtje:) Veel liefs Charlotte |
|
| L.Bert: | Maandag, augustus 08, 2005 23:59 |
| Dit prachtige gedicht met die verrassende wendingen en mooie literaire vondsten heeft me van begin tot eind geboeid. | |
