La couleur de tes yeux
Hij verklapte me de kleur
van zijn ogen, zachtjes lachend
ruiste hij met zijn vingertoppen
door mijn haren met het blauw
van de oceaan.
Hij trok een rilling van de maan
als zijn schaduw over mijn rug,
zweeg een eeuw
en ik begreep alles wat hij zei.
In de morgen legde hij zomaar
liefde in mijn handen, trots
en vol verwachting, hij rook
naar lente en het kriebelde
in mijn buik.
Hij vertrok op blote voeten
en vroeg me niets, ik gaf hem
een beetje mij, blies een kusje
in zijn oor, een beetje herinnering,
niet te veel...
Reacties op dit gedicht
| vivika: | Maandag, oktober 31, 2005 20:40 |
| ik val in herhaling dit is echt jouw talent : dichten!!! liefs |
|
| Het Gejefte: | Donderdag, augustus 25, 2005 16:53 |
| wat moet ik hier nog in hemelsnaam op zeggen? VERDOMME, DIT IS SCHITTERENDE POEZIE !!!!!! Voila! Je moest eens weten wat een plezier het is om je te lezen, want je schrijft echt wel ongelooflijk goed. |
|
| milamber: | Maandag, augustus 15, 2005 13:42 |
| wauw.. super geschreven! echt prachtig groetjes kerwin |
|
| Tim Mooij: | Woensdag, augustus 10, 2005 23:40 |
.....ongeloofelijk....... werkelijk waar..... |
|
| ana (stacia): | Dinsdag, augustus 09, 2005 21:35 |
| Door de sterke titel viel dit gedicht me op. En gelukkig maar. Ik prijs me gelukkig. Dit is zo prachtig geschreven ! liefs ana |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 09, 2005 13:51 |
| Wohw! Pure schitterbare poëzie. Chapeau, en in stil respect, bewondering gelezen. Liefs / sunset |
|
| Oorlam: | Dinsdag, augustus 09, 2005 13:00 |
| :-) ook klasse | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||