mijn schreeuw
Ik loop
alsof ik
elk ogenblik
van de wereld
kan vallen
Heel mijn leven
schreeuw ik om
hulp maar zonder
geluid te geven
Mama,oma
Ik kijk
als of
mijn ogen
als schalen
van duiveneieren
kunnen breken
Ik schreeuw
heel mijn leven
zonder
geluid te geven
Mama,oma
Ik zwijg dan
als of mijn
mond gevormd
is van schelpenzand
die bij het minste geringste
uiteen kan vallen
En weer
schreeuw ik
zonder geluid
te geven
Mama,oma
Het water rimpeld
niet eens
alleen de ophaalbrug
die huivert
Ik was al
zovaak de enige getuige
alsof ik
elk ogenblik
van de wereld
kan vallen
Heel mijn leven
schreeuw ik om
hulp maar zonder
geluid te geven
Mama,oma
Ik kijk
als of
mijn ogen
als schalen
van duiveneieren
kunnen breken
Ik schreeuw
heel mijn leven
zonder
geluid te geven
Mama,oma
Ik zwijg dan
als of mijn
mond gevormd
is van schelpenzand
die bij het minste geringste
uiteen kan vallen
En weer
schreeuw ik
zonder geluid
te geven
Mama,oma
Het water rimpeld
niet eens
alleen de ophaalbrug
die huivert
Ik was al
zovaak de enige getuige
Reacties op dit gedicht
