Loos
mijn gedachten op papier.
Een regen,
Spoelt hen weg van hier.
Weg uit m'n hoofd
waar de eenzaamheid woedt.
Dat lege gevoel,
dat me opgeven doet.
De enige uitweg
denkbeeldige vriend,
is sterven aan liefde
of leven van wind.
Vergeet alle zorgen
gooi ze overboord.
Ze zullen verdrinken,
voor eeuwig doorboord.
Mijn boot
drijft weg uit de haven.
Alcohol
moet de nuchterheid laven.
Als water verdampt
verwordt alles tot lucht.
De fles in m'n hand,
die brak met een zucht.
De tijd om te komen
is reeds lang gegaan.
Het nut van de dromen
wordt teniet gedaan.
Laat alles verdrinken,
verbranden, vergaan.
Mijn chronische lijden
zal altijd bestaan.