Ik voel me zinken,
in een eindeloze leegte.
Een bodemloze diepte,
weggezogen door pijn.
Hoe kon ik denken,
dat geluk me redden zou,
dat liefde me maken zal,
terwijl ik zo snel te breken ben?
Hoe kon ik verwachten,
dat het dit keer ander zal zijn,
dat jij overal een einde aan zal maken,
en dit een nieuw begin zou zijn?
Waarom lieg ik tegen mezelf,
en wil ik leven als in mn dromen,
bang voor de realiteit,
omdat mijn leven...
een nachtmerrie is?
Elizabethh: | Maandag, oktober 31, 2005 19:57 |
Mooi gedicht... En nog bedankt voor de reactie op mijn gedicht. liefs Elizabethh |
|
Auteur: Lovely**Tears | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2005 | ||
Thema's: |