De laatste
Ik bevind mij tussen al jouw woorden
waarmee je liefde bezegelde
en waan mij in de omarming
van jouw adem
die ik proef op je lippen
En nooit heb ik je gezien
onderwijl jouw blik mij streelde
de liefkozing van een paar ogen
waarin alles beschreven staat
zal de laatste zijn
Jouw kleurloze ogen tekenen de sterren
in de donkerste nacht
als de maan zich lijkt te verschuilen
voor het samenspel van weten
en gevoel
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Dinsdag, augustus 16, 2005 12:29 |
| Mooi Renate, de eerste strofe alweer een parel. | |
| m@rcel: | Donderdag, augustus 11, 2005 20:19 |
| prachtig mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 11, 2005 12:49 |
| Mooi ... héél mooi ! Liefs / Innerchild |
|
| milamber: | Donderdag, augustus 11, 2005 00:44 |
| "het samenspel van weten en gevoel" wonderbaarlijk waar verwoord. groetjes kerwin |
|
| L.Bert: | Donderdag, augustus 11, 2005 00:42 |
| Hier spreekt de dichter schone spraak. Ik lees het en herlees het vaak. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||