Ik
Ik
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
want o, o, ik heb het toch maar makkelijk hoor.
Hoef `s morgens niet naar mijn werk te gaan,
en dat ik invalide ben, daar komt het niet opaan.
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
zing iedere morgen een aria, tussendoor.
Dat ik zo blij ben dat ze mij tolereren
moet alleen af en toe mijn keel wel smeren.
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
mij hoor je niet klagen, wel nee, waarvoor?
De minima heeft een prachtig bestaan,
het is net genoeg om niet dood te gaan.
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
want o, o, ik heb het toch maar makkelijk hoor.
Hoef `s morgens niet naar mijn werk te gaan,
en dat ik invalide ben, daar komt het niet opaan.
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
zing iedere morgen een aria, tussendoor.
Dat ik zo blij ben dat ze mij tolereren
moet alleen af en toe mijn keel wel smeren.
Ik ben de mensen tegenwoordig een stapje voor,
mij hoor je niet klagen, wel nee, waarvoor?
De minima heeft een prachtig bestaan,
het is net genoeg om niet dood te gaan.
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Donderdag, augustus 11, 2005 21:29 |
| schitterend mooi neergezet prachtig geschreven Liefs m@rcel |
|
| Raira (Ria): | Donderdag, augustus 11, 2005 21:27 |
| zo en dat heb je maar eens even met stevige tred hier neergezet krachtig en waar en triest liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ria Soffers | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||