verdrietige oma
Lieve kleine Puk
Tot vandaag kon je maar in je mama' buik zijn
Je leeft niet meer, dat doet ons veel pijn
Zo'n klein zo'n kwetsbaar mensje was je nog,
We hadden je nog niet gezien, maar hielden toch,
Nu al van jouw, maar het mocht niet baten,
Je moest ons nu al weer verlaten,
Veel verdriet,voor je Mama en Papa in spee,
Want al was je nog klein , het valt heus niet mee,
We hadden ons zo verheugd op je komst klein Puk,
Je bracht ons vast heel veel geluk,
Een ding is er dat we zeker weten,
We zullen jouw kleine Puk nooit meer vergeten.
Een verdrietige Oma
Reacties op dit gedicht
| -- Calimero --: | Maandag, augustus 15, 2005 23:34 |
| Machtig neer gezet... Liefs van Patries |
|
| Dirk Hermans: | Vrijdag, augustus 12, 2005 18:45 |
| mooi verwoordt liefs Dirk |
|
| fiever: | Vrijdag, augustus 12, 2005 12:51 |
| Ontroerend en intens geschreven Sterkte liefs, fiever |
|
| Raphael: | Vrijdag, augustus 12, 2005 11:39 |
| mooi! Heel veel sterkte. -x- | |
| sunset: | Vrijdag, augustus 12, 2005 10:12 |
| Droeve integere verwoording. Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: robijn50 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||