alweer een pil zes uur geluk
Alweer een pil zes uur geluk
Het dringt door
Diep naar binnen
Door lange donkere gangen,
Door een bonzend hart
Dat het teken van leven zou moeten betekenen
Doordringt mijn cellen
Doet pijn vervagen
Brengt de draden in mijn hoofd
In een andere warrigheid
Toont mij een glimp van de droom
En verdwijnt
Door mijn aderen glijd
Het ontastbare
Weg
En valt terug op de wereld
Met een andere pels
Vervormd en onherkenbaar gemaakt
Door mij bitterheid.
Alweer een pil zes uur geluk
Het dringt door
Diep naar binnen
Door lange donkere gangen,
Door een bonzend hart
Dat het teken van leven zou moeten betekenen
Doordringt mijn cellen
Doet pijn vervagen
Brengt de draden in mijn hoofd
In een andere warrigheid
Toont mij een glimp van de droom
En verdwijnt
Door mijn aderen glijd
Het ontastbare
Weg
En valt terug op de wereld
Met een andere pels
Vervormd en onherkenbaar gemaakt
Door mij bitterheid.
Alweer een pil zes uur geluk
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zaterdag, september 15, 2001 16:52 |
| Tja... Pillen... Ik heb er niets mee. Ik sluit me wel bij Catharina aan... zoek er hulp voor! Arie |
|
| catharina: | Zaterdag, september 15, 2001 10:27 |
| geluk voor even..door chemie ingegeven...pobeer het te doorbreken..die flarden in je hoofd..stapje voor stapje de helderheid tegemoet...met de juiste hulp.. veel sterkte! cathje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: utopia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 september 2001 | ||
| Thema's: | ||