dichtbij het sterven
Houden van, het behoorde mij niet toe
totdat ik het sterven naderde
en liefde in je tranen las
jij pakte mijn hand, vroeg waarom
de vogels zongen en het gras
zich zaaide in open wonden
de zon ons verwarmde
bij ons eerste minnespel
vertwijfeld keek ik
in je ogen, woorden kon
ik niet spreken, de monitor
overstemde elk geluid
maar ik wist wat jij
me vroeg, hou je nog van mij?
k zag de ware liefde
waken aan mijn zij, mijn lichaam
vastgebonden, gevoelloos en nog zonder pijn
droeg ik mijn leven terug naar haar,
daar zou ik voor altijd willen zijn
Psych
Reacties op dit gedicht
| Gua: | Woensdag, augustus 17, 2005 13:37 |
| so het raakte me egt! mooi gedaan hoor... liefs gua |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Maandag, augustus 15, 2005 09:28 |
| de liefde gezaaid prachtig knuff Paul |
|
| m@rcel: | Maandag, augustus 15, 2005 00:15 |
| rakend mooi geschreven heel mooi Liefs m@rcel |
|
| Djerco Scholte: | Maandag, augustus 15, 2005 00:06 |
| Heel ontroerend echt ontzettend mooi neergezet X Djerco |
|
| Lia : | Maandag, augustus 15, 2005 00:03 |
| zo vol liefde.. dikke knuffel, Lia | |
| chocaatje: | Zondag, augustus 14, 2005 23:28 |
| super zeg!! liefs mieke | |
| Niniki: | Zondag, augustus 14, 2005 23:26 |
| Knuffie Nini | |
| Renate-td-: | Zondag, augustus 14, 2005 23:11 |
| Rakend.. mooi liefs |
|
| ingrid15: | Zondag, augustus 14, 2005 23:11 |
| Heel mooi geschreven Bent met scientist eens :) Knuf! |
|
| scientist: | Zondag, augustus 14, 2005 23:04 |
| Pleidooi om nooit te wachten tot het (bijna) te laat is. Dat ismijn interpretatie... maar wie ben ik hé. Mooi gedicht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||