Mijmeringen
Wanneer ik in de spiegel kijk
en langzaam mijn gezicht zie vervagen
lees ik in mijn ogen
hoeveel ik je wel mis.
Ik drijf dan mee
op herinneringen aan jou
naar eindeloze hoogten,
waar jij en ik
als vogels spelen in de zon.
We drinken dan uit gouden kelken
en dromen in het malse gras
Jouw hand in de mijne,
mijn gedachten zijn de jouwe.
En plots neemt een sterke wind je mee
en laat me weer alleen,
verbannen uit dit land der herinneringen,
met alleen mijn spiegelbeeld
als zwijgend gezel.
en langzaam mijn gezicht zie vervagen
lees ik in mijn ogen
hoeveel ik je wel mis.
Ik drijf dan mee
op herinneringen aan jou
naar eindeloze hoogten,
waar jij en ik
als vogels spelen in de zon.
We drinken dan uit gouden kelken
en dromen in het malse gras
Jouw hand in de mijne,
mijn gedachten zijn de jouwe.
En plots neemt een sterke wind je mee
en laat me weer alleen,
verbannen uit dit land der herinneringen,
met alleen mijn spiegelbeeld
als zwijgend gezel.
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Dinsdag, augustus 16, 2005 22:21 |
| meedrijvend gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Innerchild: | Dinsdag, augustus 16, 2005 14:58 |
| Dromend voor de spiegel ... en dan weer met beide voetjes op de grond ... het mag, het kan ... en dan weer verdergaan ! Liefs / Innerchild |
|
| diede: | Dinsdag, augustus 16, 2005 09:57 |
| dankje voor je reactie:) dis eg een heel mooi gedicht..beetje te herkenne da je je alleen voelt maar de de gedachte tog niet.. nog veel succes.. liefs diede | |
| sunset: | Dinsdag, augustus 16, 2005 09:15 |
| Droef-herinnerend, teer-verlangend verwoord. Liefs / sunset |
|
