Lichtbron in de leegte
Al hun gezichten passeren de revue
als diafoto's
omlijst met een kader en een naam
veel van hen zijn donker
te vaag en onbenullig
maar daartussen jij
als lichtbron in de leegte
met een aura van duizend kleuren
hoe kan het ook anders
maar je lacht niet
spot zelfs niet
kan ook huilen
met een vingertop
raak ik je neus
dat gevoelige plekje
dat jou kenmerkt in mijn hoofd
en plots zijn er die woorden
die termen van jou
ze scheuren langs mijn huid
en knagen
- vermoorden -
Reacties op dit gedicht
| psych: | Woensdag, augustus 17, 2005 11:20 |
| wauw,, heel mooi liefs,,elze |
|
| vivika: | Dinsdag, augustus 16, 2005 18:46 |
| echt heel mooi en gevoelig geschreven liefs | |
| L.Bert: | Dinsdag, augustus 16, 2005 12:38 |
| Als jouw verdriet poëzie wordt geeft dat troost. Voor mij was het heerlijk lezen! | |
| sunset: | Dinsdag, augustus 16, 2005 10:57 |
| Wohw. Chapeau. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||