Gestokte adem


Een klein meisje kijkt angstig om zich heen
Op deze wereld is ze echt helemaal alleen
Ze enkel een versleten teddybeer in haar handen
En vraagt zich af waar ze vandaag zal belanden

Ze zoekt zich een weg door besneeuwde straten
Op blote voeten waar vroeger schoenen aan zaten
De mensen zien haar niet eens staan
Ze komen even snel als ze gaan

Dan gaat ze wat bedelen voor enkele centen
En ze krijgt toch wat van enkele venten
Ze gaat dan maar op zoek naar wat eten
In vuilnisbakken waar de mensen vanalles in vergeten

De maaltijd bestaat uit beschimmelde broodkorsten
En water die de wolken op de grond morsen
Tegen die tijd is het ook al donker
En heeft ze nog altijd hele grote honger

Dan gaat ze op zoek naar een verlaten plaats
Want de slaap wordt haar toch wel de baas
Onderweg wordt ze ook nog verkracht
Nu heeft ze het wel allemaal gehad

In een eenzaam steegje bid ze tot de Heer
Ze vraagt om hulp, keer op keer
Uiteindelijk dommelt ze verkleumd van de kou in
En gaat zo op weg naar een nieuw begin

Ze wordt uiteindelijk gevonden door een jongen
Die hetzelfde lot krijgt toegezongen
Zo zie je maar goed
Wat deze verdomde wereld met ons doet


Als ik dit zo allemaal hoor
Is het alsof iemand me bewerkt met een boor
Dan krijg ik even geen lucht meer
Dit doet me toch zoveel zeer

De wereld is zijn adem aan het verliezen
Doordat wij nooit weten wat te kiezen
De mens heeft een hart van staal
Je snapt wel de moraal van het verhaal


* met dank aan Djerco Scholte voor de prachtige titel. Je mag er gerust nog opsturen. Dikke kus XxX *