raar dat ik je toch al het geluk toe wens,niet boos kan zijn,terwijl ik toch voel die pijn..

je had het me niet moeten vertellen,je had me niet zo moeten kwellen,ookal doe ik alsof ik je vriendin ben..als je me echt ken,wist je dat dit me zo breken,dat ik me ergens zou willen vreken

dan wist je dat dit me zou raken,dat je me vriendschap kwijt zal raken.dat ik niet meer met je zal willen praten

want ook al kan ik niet boos zijn,deze dingen wilde ik niet horen.en nu komt de waarheid toch naar voren

je bent zovaak verliefd dat je het zelf niet eens meer weet..als je me echt had gekent wist je dat ik zou doen alsof het me niks deed.dan wist je dat ik zou luisteren en raad zou geven dan wist je dat ik zou zeggen je moet die meid een kans geven..

dan wist je dat ik me pijn zou verbergen en onderdrukken.dan wist je dat wist je dat me hart zou scheuren,

maar nu weet ik dat je maar weinig van me wist,en toch meer met je zelf bezig was,is dit soms een list

ik weet het niet weet alleen dat jij mij nooit gekent hebt,want dan had je me dit nooit aangedaan,en had je nu waarschijnlijk ook nog steeds aan mijn zij gestaan

ben trots om mijzelf  dat ik zo gereageert heb en de eer aan me zelf heb gehpuden,das nu het enigste waar ik me aan kan vasthouden..