Onbeantwoord!
Als ik kijk naar je foto en denk aan jou,
dan krijg ik het helemaal kou,
ik vraag me dan af hoe dit kon gebeuren,
ik vraag me dan af waarom,
maar het antwoord blijft uit en ik kan alleen maar treuren!
Als ik denk aan ik als kind,
spelend in het gras, door de zon verblind,
toen al geschonden, gekwetst en ook gebroken,
toch me van geen kwaad bewust,
dan vraag ik me af waarom,
maar het antwoord blijft uit en ik blijf mezelf met schuldgevoel bestoken!
Als ik kijk naar buiten,
dan lach ik naar de zon en hoop dat we morgen niet weer op regen stuiten,
dan wou ik dat de zon kon schijnen tot in mijn hart,
maar haar stralen komen daar niet,
dan vraag ik me af waarom,
maar het antwoord blijft uit en ik blijf zitten met een verlangende smart!
Als ik in de spiegel kijk en mezelf zie staan,
dan heb ik geen zin meer om verder te gaan,
de levenslust uit mijn ogen verdwenen,
de pijn, de angst en het verdriet voelbaar zienlijk,
dan vraag ik me af waarom,
maar het antwoord blijft uit en ik kan niet tegen die onzekerheid, dus ik neem de benen!
Waarom?
... Onbeantwoord!
| **a girl**: | Donderdag, augustus 18, 2005 14:27 |
| showgirl heeft helemaal gelijk :) veel sterkte mooi geschreven! liefs |
|
| showgirl: | Woensdag, augustus 17, 2005 16:49 |
| je geeft mij altijd zulke mooie woorden en goeie raad..betekend dat je dat ook aan je zelf kan geven en toch wel een heel sterk persoon bent!! mooi geschreven kus |
|
| m@rcel: | Woensdag, augustus 17, 2005 12:37 |
| De voelbare onzekerheid is duidelijk kenbaar, maar waarom gaan lopen als je je je zelf al afvraagd of je wel iets verkeerd gedaan hebt... Mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Auteur: Longo Ornella | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||