lieve papa en mama

wat doen jullie me ontzettend veel pijn
maar toch misschien is het zo wel heel erg fijn
eerst zoveel ruzie en verdriet
ook veel gelachen dat is niet alles wat men ziet
zoveel ging er fout
ookal als je denkt dat je van iemand houdt
het ging eenmaal niet langer meer
elke keer weer
ruzie pijn en verdriet om alles en niets
hoe hou je dat toch steeds vol zoiets
snap af en toe niet dat dit nog zo lang heeft stand gehouden
dit is dan wel niet wat we alledrie wouden
maar het had niet langer meer gekunt
hier staat nu eenmaal een punt

mama en ik verhuizen binnekort naar een huisje voor ons twee
ik ben ermee best tevree
maar papa vergeet niet dat ik ook van jou houden zal
we zitten nu allemaal gewoon even in een dal
nu leer je mij pas kennen zoals ik echt ben
en ik krijg nu een vader die ik eigenlijk nog niet ken
het komt allemaal goed
en dan loopt het zoals het moet
met rust vrede en liefde in ons
dus accepteer nu die frons
het komt allemaal weer goed
bijf houden onze hoge moed
geef niet op
we berijken uiteindelijk van deze relatie de top
we merken nu pas hoe we eigenlijk hoorde te leven
zonder spanningen verdriet en die stem verheven

zo komt het goed
zo wordt het zoals het moet
papa probeer dat ook te accepteren
we blijven allemaal veel leren
het wordt moeilijk echt waar
dan zijn we allemaal even breekbaar
maar dan heb je het leven dat we verdienen
dit moet toch ergens voor dienen
het komt goed ik zweer het echt waar
snap ik het nu dan als enigste of lijkt dit maar?