verdomme laat me met rust
verdomme smeerlap
laat me met rust
verdomme vuile kl**tzak
laat me doen
ik ben met vrienden op stap
toch weer gaat die foon
ik hoorde het onmiddellijk dat je het was
ik kon niet zomaar neerleggen
want mijn vrienden zaten erbij
ze weten niet wie hij is
ze kennen men verleden niet
ik hoorde je vragen waar je was
en ik maar doen dat je een vriend was
ik zei dat ik elders was dan ik zat
jij geloofde me
maar tien minuten later
weer ging die stomme foon
het was een ander nummer
dus dacht het is hem niet
ik nam op en weer die zelfde stem
beelden flitsten door mijn hoofd
weer vroeg je waar ik was
ik zei nog steeds op dezelfde plaats als daarnet
je zei okee ik zal je nog een keer zoeken
na een kwartier terug net het zelfde gesprek
daarna zat ik thuis
weer die foon
ik kon nu niet meer liegen
had geen lawaai in mijn omgeving
ik zei dat ik thuis was
ik zei laat me doen
ik wil van je vanaf
ik wil dat je me met rust laat
ik hoorde hem zeggen
je had maar niet moeten vermageren
ik heb je nog maar enkel dik gehad
en je lokt het steeds weer uit
zie dan wat je draagt
nu draag ik inderdaad soms meer aanspannende kleren
maar vroeger een slobbertrui en brede broek
hij zal wel gelijk hebben
ik ben lomp en ik lok dat uit
en dat die laatste zinnen :
en durf dit tegen niemand te zeggen
want dat pistool heb ik nog steeds
je maakte me weer bang
ik stond juist sterk in mijn schoenen
en jij liet me er terug aan denken
weer voelde ik je pistool tegen men slaap
ik kan het niet meer aan
ik vraag het je nog een keer
neen ik smeek je op mijn blote knieen
verdomme laaat me met rust
ik heb je niets misdaan
laat me met rust
verdomme vuile kl**tzak
laat me doen
ik ben met vrienden op stap
toch weer gaat die foon
ik hoorde het onmiddellijk dat je het was
ik kon niet zomaar neerleggen
want mijn vrienden zaten erbij
ze weten niet wie hij is
ze kennen men verleden niet
ik hoorde je vragen waar je was
en ik maar doen dat je een vriend was
ik zei dat ik elders was dan ik zat
jij geloofde me
maar tien minuten later
weer ging die stomme foon
het was een ander nummer
dus dacht het is hem niet
ik nam op en weer die zelfde stem
beelden flitsten door mijn hoofd
weer vroeg je waar ik was
ik zei nog steeds op dezelfde plaats als daarnet
je zei okee ik zal je nog een keer zoeken
na een kwartier terug net het zelfde gesprek
daarna zat ik thuis
weer die foon
ik kon nu niet meer liegen
had geen lawaai in mijn omgeving
ik zei dat ik thuis was
ik zei laat me doen
ik wil van je vanaf
ik wil dat je me met rust laat
ik hoorde hem zeggen
je had maar niet moeten vermageren
ik heb je nog maar enkel dik gehad
en je lokt het steeds weer uit
zie dan wat je draagt
nu draag ik inderdaad soms meer aanspannende kleren
maar vroeger een slobbertrui en brede broek
hij zal wel gelijk hebben
ik ben lomp en ik lok dat uit
en dat die laatste zinnen :
en durf dit tegen niemand te zeggen
want dat pistool heb ik nog steeds
je maakte me weer bang
ik stond juist sterk in mijn schoenen
en jij liet me er terug aan denken
weer voelde ik je pistool tegen men slaap
ik kan het niet meer aan
ik vraag het je nog een keer
neen ik smeek je op mijn blote knieen
verdomme laaat me met rust
ik heb je niets misdaan
Reacties op dit gedicht
| Trinity: | Zondag, september 16, 2001 21:12 |
| He Dotje, je moet niet negatief zijn over jezelf! Dat is het alles niet waard. Dat mag je leven niet verpesten! Het ging goed zei je, en dat zal het blijven gaan! Wij zullen jou helpen om terug te slaan. Ik geef heel veel om je, en laat dit niet toe! Love u 4ever!!!! Kus Trinity KNUFFFFFFFFFFFFFF |
|
| manuella smit: | Zondag, september 16, 2001 20:41 |
| Lieve Dotje..ik sluit me bij de rest aan meid..verzamel al je moed en stap naar de politie want dit kan niet..jij hebt recht op jou leven....heel veel liefs manuella | |
| els verheyen: | Zondag, september 16, 2001 14:39 |
| lieve dotje. hallo lieverd wat is dat voor een smeerlap. geef hem aan bij de politie. hij heeft niet het recht jou dit aan te doen. maar als je het niet meer aan kunt. kom dan een poosje bij ons aan. wij laten je niets aandoen. dotje ik hou van jou. en leest dit gedicht met een traan, maar lieve dotje. geef die smeerlap aan. dikke knuffff. |
|
| Goverdina: | Zondag, september 16, 2001 14:00 |
| lieve Dotje Met tranen in mijn ogen lees ik dit gedicht. Probeer hiermee alsjeblieft naar de politie te gaan. Dit kan zo niet. Probeer aan je gedicht over Dot te denken en wees sterk ik weet dat je het kan. liefs Goverdina |
|
| lieke: | Zondag, september 16, 2001 12:40 |
| lieve dotje, wat erg voor je dat dit gebeurt je moet er echt iets aan doen. bel de politie. of zoek steun bij vrienden liefs lieke |
|
| Robski: | Zondag, september 16, 2001 11:46 |
| Het onderstaande zegt al een hele hoop Dotje ... Maar als het echt te gek wordt: Dan maar wat papierwerk.. maar pak dan een ander nummer!!!! Dan heb je er geen last meer van en word je niet continu terug naar beneden gesmeten als het telkens weer ietsje beter met je gaat... Denk er over na.. weeg af wat het beste is.. wat extra papierwerk en bevrijd van de telefoontjes... of elke dag dik in de rats zitten.. en hoe je je kleedt of wat dan ook wat je beschrijft.. dat is jouw keuze en het zal best | |
| BeČrtje: | Zondag, september 16, 2001 09:37 |
| Pijnlijk, en ik weet dat mijn woorden je waarschijnlijk niet echt helpen, maar ik probeer... Hoe diep komt een woord? Dat niets uithaalt? Een woord zonder winst, maar met zoveel angst, een traan... Hoe hard is zo'n woord, Een zin, gesprek? Een mes in je rug, En nog wat meer angst in je hart... Wat wint hij met dit? Jouw pijn? Jouw angst? Laat hem die niet hebben... Nee, lach, en vecht... |
|
| susan: | Zondag, september 16, 2001 07:55 |
| lieverd *snif* Ons voorstel is er nog steeds he lieverd onthoudt (dat wat frits en ik je gister aangeboden hebben). Ik weet wel hoe het kan dat hij nelke keer met een ander nummer belt maar tis toch dezelfde telefoon... Lieverd dit zijn drijgementen... In het echt zal hij het wel niet doen... Niet meer... Je zal hem alleen op een of andere manier in moeten laten zien dat hij helemaal verkeerd bezig is... Probeer je niet bang te laten maken door enkel en alleen zijn drijgementen hoe meoilijk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2001 | ||
| Thema's: | ||