het is weer eens zo ver,
je wil het echt niet weten
beneden klinkt geschreeuw,
ik wil het graag vergeten,
muziekvolume op zn hardst
ik krijg gemopper,het kan me niet schelen
dat zij nou ruzie maken als ze zich vervelen
zoals het nu gaat kan het niet,
van die ruzie komt alleen verdriet
dan wil mn vader weg
en rent mn moeder er achteraan,
maar ze heeft pech
hij gaat wat ze ook doet
wanhopig is ze, niet wetent wat ze moet
1000 keer zeg ik haar laat hem maar gaan
hij gaat hier toch niet echt vandaan
zonder ons kan hij niet, das wat ik zeker weet
en ik zeg het haar maar tijdens de ruzie is het zeker dat ze het vergeet,
komt er dan nooit een eind?
een eind waarbij ruzie en gedoe verdwijnt?