daar ligt het
Je kan de kilte voelen
En raakt de leegte aan
Je hoort wat niemand hoort
De geest vlucht hiervandaan
Als er iets is, dat niet mag zijn,
Zal, hoe je ook probeert,
De zon steeds ondergaan
En lijkt het trachten zo verkeerd
Als je zit te hopen,
dat de andere zal voelen
dan zal het dichtgeknepen hart
die hoop al snel bekoelen
Als je gelaten zit te wachten,
Op iets dat toch nooit komt
Dan komt er al gauw stilte
En zijn de stemmen zo verstomd
En moet er dan het duister wezen
Van 't negatieve dat je slaat
Dan moet je blijven wachten
Op 't licht van de dageraad
Want je kan niets forceren
Je moet laten wat moet komen
Want daar in de ochtenddauw
Ligt de uitkomst van je dromen
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Donderdag, augustus 18, 2005 21:50 |
| zo mooi geschreven dit! fantastisch mooi! liefs, mathilde |
|
| - Suus -: | Donderdag, augustus 18, 2005 08:46 |
| *zucht* maar dat is juist zó moeilijk! Wel heel erg mooi omschreven, genoten onder het lezen, knuffel, Suus |
|
| sunset: | Donderdag, augustus 18, 2005 08:44 |
| Dit is treffend neergezet Steven. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||