Huls
Alle energie vloeit uit me weg
ligt daar in een plasje
te staren
naar mijn rooddoorbloede ogen
mijn huid dartelt
om mijn lijf
in kronkels
herbergt al mijn levens
met een boek op schoot
stap ik in een andere wereld
vergeet zo de mijne
- als dat kon -
dan kijk ik toe
zonder zelf te beleven
van aan de zijlijn
zie ik ook hen
bijten en spartelen
vechten en vluchten
uit hun huls
- ik raak mijn huid -
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Zondag, augustus 28, 2005 16:06 |
| Jajajaaaaa! :) PROFICIAT :D en welcome back ;) x 100 !!! en dat viere we morgen!! (nuchter :p) |
|
| L.Bert: | Donderdag, augustus 18, 2005 12:03 |
| Eenzame tekst waarvan de laatste zin een griezel is. Mooi beschreven leed. Waar leed al niet goed voor is... |
|
| sunset: | Donderdag, augustus 18, 2005 10:24 |
| Wohw! Beeldend. Liefs en knuf / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||