zelf afgunst
De angst om kritiek,
Het verlies van m’n krachten
Tranen van afgunst rollen
Eindeloos over m’n wangen.
Ze begrijpen m’n gevoel,
Angst voor de andere.
De spiegel maakt me gek,
De weerkaatsing verziekt m’n geest.
Mn zelfzekerheid smelt door het zien van mezelf,
Mn blik tast m’n denken aan,
Zelfs woorden dringen niet tot me door,
Ze brokkelen af en een zee vol verdriet
blijft als enige in mij leven
schreeuwend om de ontkenning van jou…
** 18.08.2005 **
Het verlies van m’n krachten
Tranen van afgunst rollen
Eindeloos over m’n wangen.
Ze begrijpen m’n gevoel,
Angst voor de andere.
De spiegel maakt me gek,
De weerkaatsing verziekt m’n geest.
Mn zelfzekerheid smelt door het zien van mezelf,
Mn blik tast m’n denken aan,
Zelfs woorden dringen niet tot me door,
Ze brokkelen af en een zee vol verdriet
blijft als enige in mij leven
schreeuwend om de ontkenning van jou…
** 18.08.2005 **
Reacties op dit gedicht
| enjaeva: | Vrijdag, augustus 19, 2005 08:58 |
| wat een ontdekking he?? pijnlijk en zwaar liefs mij | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, augustus 19, 2005 07:28 |
| heel mooi in woorden gebracht liefs Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bellie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||