kom terug bij mij ik zal je nu late
Zittend hier met tranen in mijn ogen.
Wetend jij wilt je tijd.
Onmacht neemt toe en tranen beginnen te stromen,
Ik wil je gewoon niet kwijt.
Jij hebt mij iets gegeven,
Wat het precies is weet ik nog niet.
Maar ik heb het gemist in mijn leven,
Dit doet me nu zo groot verdriet.
Dacht dat ik gevonden had,
Maar het mocht weer niet zo zijn.
Ik ben het echt zo zat,
al dat verdriet en pijn.
Kom terug bij mij.
ik zal je nu laten gaan.
Maar als jij jezelf weer hebt gevonden maak mij dan ook weer vrij.
Laat mij dan naast je staan.
Reacties op dit gedicht
| Chili: | Maandag, augustus 22, 2005 23:44 |
| ik.. ik ben.... verpletterd :| elk woord, zo diepliggend maar toch ook zo duidelijk... je laat me nadenken over al mijn verlore gevoelens... t speelt na al die tijd weer op... Knap werk... liefs |
|
| m@rcel: | Zaterdag, augustus 20, 2005 18:09 |
| ontroerend mooi geschreven Knuff m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||