Wat een wijf
Wat een wijf!
Ik zag haar staan en stond stijf
En dacht, jonge wat een wijf
Zij is te gek voor woorden
't Voelde of zij mijn hart doorboorde.
Het werd mij zwart voor d'ogen
Of de vonken er uit spogen.
Dat ik mijzelf niet meer hervond
Stond als genageld aan de grond.
Mijn armen hingen slap langs 't lijf,
Zij was de mooiste, buiten kijf.
Als zij mij niet haar ja woord geeft
Hoe moet dit ooit dan overleeft.
Zij is de zomer en de lente,
Zij is het meer waar ik op kabbel
Uit de pap is zij de krenten,
De borstplaat waar ik aan sabbel
Komt voor mij maan noch zon,
Ik stap eruit, zonder pardon.
Om mij kraait toch kip noch kraai,
Waarom zal ik dan verder gaan?
Get. Het Bloedend Hart.
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Zondag, augustus 21, 2005 06:39 |
| mooi dicht.. hihi. | |
| kimW: | Zaterdag, augustus 20, 2005 16:23 |
| oooohhhhhh wilD schaam bloos!! kimkus |
|
| kimW: | Zaterdag, augustus 20, 2005 16:22 |
| erg leuk dichie... succes met de jacht op loslopend wilt met opfladderende zomerjurkjes! Praat ns met Oorlam... haha kimkus |
|
| MayadeBij*: | Zaterdag, augustus 20, 2005 15:04 |
| Ja vandaar natuurlijk (ik wed je duizend euro dat het niet zo is :) (anders ;) Kus. | |
| Henk Knibbeler: | Zaterdag, augustus 20, 2005 14:57 |
| wat stond er nu precies " 'stijf'? Jij, of.... vandaar al dat geel natuurlijk!! groet., Henk. |
|
