mooi... een jonge man zat te denken aan een tafel, daglicht viel door de smoezelige ruiten, wat een merkwaardige tafel, dacht de jongen.
Hij stond op en liep om de tafel, keer op keer.
Keek onder de tafel, keer op keer en dacht:
Als een steen ter grootte van een pakhuis onder deze tafel past, doe ik mijn petje af.

De lift boorde zich naar boven met als einddoel verdieping vijf en twee mensen stapten uit. de een blond, lang, vrouwelijk, de ander een gedrongen persoon met een brilletje nonchalant op zijn neus staand. Hoe kon het ook anders.

De jonge man kon zijn blikken niet van de tafel houden, vier poten...en tussen die poten een steen ter grootte van een pakhuis. Hoe?

De lange blonde stapte uit de lift en haar metgezel volgde haar. Rustig opent de lange blonde vrouw een deur en stapt naar binnen. Enige seconden later volgt de ander...
Snel haalde zij een koker onder haar jasje vandaan en tikte op wat knopjes.
"We hebben 60 seconden (1 minuut), kom laten we gaan" Haar wangen glansden rood van de opwinding. Snel opende ze de deur en liep zo snel maar onopvallend mogelijk naar de liftdeur, drukte op het knopje "P", stampte ongedurig met haar voet, terwijl de lift zijn ronde ging.....De lift stopte, de deuren openden zich en de lange blonde vrouw....uitzonderlijk lange benen...haar heupen als glooiende heuvels in de namiddagzon, haar boezem, licht zwoegend , als een hinde in den dracht...ahum....nee ik dwaal af..
keek op haar horloge en stapte de lift in.

De jonge man kon zijn oculair vermogen alleen maar in dienst stellen van het observeren van de tafel...en een kansberekening natuurlijk. Zo van: 1 op de miljoen dat dat niet lukt?!

De lift stopte op de begane grond, de vrouw...blond enz., keek op haar horloge en stapte rustig uit de lift, gevolgd door die ander met dat brilletje...(ik ben dat mannetje nu al zat!)

Er groeide iets...werd de tafel groter? Begon de jonge man te krimpen? Was het spanning? Of was dat het doldraaien van de kansberekening?
Ik weet het niet.

De lange blonde vrouw (enig mantelpakje..immers..) en die gozer, stapten uit het gebouw, liepen naar de overkant van de straat en sloegen een zijstraat in.
Een luide knal volgde.

De tafel leek te vibreren, de vloer leek te groeien, een fel licht volgde....
De tafel leek te groeien en de grond barstte open en bij het zien van die monsterlijke tafel, groot, haast barok....met poten gespreid, als uitgestrekte armen op zoek naar hulp, dacht de jonge man……daar stond mijn glaasje whisky op.

.....