Het denken kan niet langer
Het denken kan niet langer
Een ordeloze stroom
die alles overweldigt
vernietigt en kastijdt
maakt me slaafs en ziek'lijk
van in en om me heen
Onbekend tot in de ziel
dolend circuleren
kansen- en ook machteloos
willoos en serviel
Schrijnend schreeuwend ongelijk
vergallend en navrant gelijk
stikkend in de woorden
die je gister hoorde
is leven slechts proberen
Hopend op wat j' bekoorde
Een ordeloze stroom
die alles overweldigt
vernietigt en kastijdt
maakt me slaafs en ziek'lijk
van in en om me heen
Onbekend tot in de ziel
dolend circuleren
kansen- en ook machteloos
willoos en serviel
Schrijnend schreeuwend ongelijk
vergallend en navrant gelijk
stikkend in de woorden
die je gister hoorde
is leven slechts proberen
Hopend op wat j' bekoorde
Reacties op dit gedicht
| pramodah: | Maandag, september 17, 2001 11:56 |
| ook dit gedicht mag er wezen .....het komt de site tengoede................. groeten pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vincentius | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2001 | ||
| Thema's: | ||