een klein gebaar kan veel beloven
de mens gaat vele dingen loven
een glinsterent oogje kijkt voldaan
naar de wereld zeer voldaan

kon ik de woorden maar spontaan
op papier uit dansen laten gaan
laat ik maar gaan filosoferen
gaarne een mooiere wereld te creeren

ging een vraagje over niets
en het antwoord zei toch iets
laat een mengsel melachoniek
achter een vrolijke kiek

laten we de doornen buiten de rozen
en bloeien de bloemen als wangen die blozen
gaan ogen langzaam open
als je humor kon kopen

liet alles zijn sporen achter
en praat men als een wachter
als nieuwschierigheid ging leven
zal brutaliteit vrij geven

zat je het leven uit te leven
met alles wat je jouzelf zou willen geven
zag je een ster uit de hemel stralen
die op je neer zou mogen dalen

vol met prachtige doorzichtige wensen
die lieten je zweven over grensen
praat je alle talen van het heelal
was er niets van leven in verval

voelde je gevoel en verstand in jou leven
wanneer en hou een kans te geven
lachte je om elke grap
en viste je rijkelijk uit het drap

van uit een poel des meren in dichtersvormen
taste je zeker naar wat normen
liet vissen dansen in het water
en lachte totdat je sloeg een flater

verwonderd vroeg je dan jou eigen ik
waarover heb ik nu eigenlijk schik?
dat is nou net de moeilijke vraag
die je teistert en ook plaag

welk onderwerp en welk fragment
raakt men ooit wel aan gewent?
ach met wereldse vragen en leven komt men nooit klaar
dus zie ik alles voor waar en verklaar

ik ga even mijzelf overgeven
aan mijn manier van zien en leven
morgen zal ik nadenken
en antwoorden schenken

21 08 2005 enja<eva>