Met een Roos in me hand
Sta ik naar de horizon
Zwijgend kijken naar het avondrood
Dat verkleurt tot een vlek voor mijn ogen
Mijn in mijn gedachten de ruisende zee
Met in mijn ogen het beeld van de horizon
Denk ik toch aan jou
Iets wat ik liever vergeet
Mijn hart klinkt hol
Mensen die me aankijken van wat is er aan de hand
Kunnen me allemaal niets meer schelen
Ik mis jou en ik wil jou bij mij hebben
Een droevige bui geeft aanleiding tot een gedicht
Droevig en voelbaar schrijvend
Maak ik deze laatste zinnen af
Tot het op een pagina staat met tranen in mijn ogen