Met tranen gevulde ogen
Met tranen gevulde ogen
Tracht ik mijn gevoelens te ontrafelen..
Is het enkel een fase
Of is dit alles de bittere realiteit?
Gedachten spoken door me heen...
Tranen rollen langs me
De eindeloze diepte in..
Mijn goed hart liet ik opmerken
In een stroomversnelling van liefde..
Verstrikt zit ik nu in een web,
Van kwetsbaarheid en bedrog..
Wat voel ik voor wie
Zijn deze gevoelens wel echt?
Een inwendige opluchting
Veroorzaakt door mijn eigen tranen..
Huilen wil ik blijven doen,
De hele nacht door...
Reacties op dit gedicht
| Para**Wijffie: | Maandag, augustus 22, 2005 13:32 |
| mooi, en erg herkenbaar.. laten we samen huilen, dat verlicht de pijn! *knuf* |
|
| m@rcel: | Zondag, augustus 21, 2005 23:49 |
| laat je tranen maar rollen, het kan je alleen maar opluchten. maar volg je eigen gevoel, dan maak je altijd de beste keuze. Trusten m@rcel |
|
| Quando: | Zondag, augustus 21, 2005 23:28 |
| laat je maar gaan. huilen lucht op. je zult er zelf achterkomen welke gevoelens echt zijn en welke niet.. en dan de juiste keuze maken. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Poohieke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||