Boomrot
Boomrot
Een majesteit, gekroond in glorie
haar groene adem zomerend met de rest
en zij weet,
haar kracht schijnt helder, maar
diep onder haar verspreid de pest
nog eenmaal zal zij goud doen lonken
voorbode van onttooide macht
en zij weet,
de stormen die gaan schreeuwen
ontwortelen haar laatst protest
en zij zal nooit meer pronken
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Maandag, augustus 22, 2005 23:03 |
| Tja ook bomen waaien door rotziekte om, mooi gedicht, liefs Fata. | |
| pramodah: | Maandag, augustus 22, 2005 22:51 |
| maar bomen sterven rechtstaand mooi zo... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ertju | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||