Lopend door de stad waar mensen niet vragen
en waar alleen jij mijn tranen mag zien
is het een engel die me leidt door straten
die ik nog niet eerder had gezien.
Ik neem je koele handen in de mijne en laat
me leiden, maar je bent zo prachtig, zo echt
dat ik mijn ogen niet van je af kan houden
maar ik wil niks missen van wat je zegt.
De straten zijn vochtig en dampen komen
omhoog om jou te beschermen tegen hen
die het niet zouden willen geloven
dat ik in deze kille stad samen met jou ben.
Ik wil je niet loslaten maar dat zou
te makkelijk zijn en niet mogelijk bovendien
maar wil je dan beloven dat je met me mee kijkt
en mij zo nu en dan goede inzichten laat zien?
Voor jou zal ik dan een kaarsje branden
en me laven aan de goede dagen.
Maar omdat ik de vleugels mis, zou jij mij dan
in de mindere tijden willen dragen?
Auteur: Chispa | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 23 augustus 2005 | ||
Thema's: |