nog niet voor de dag van morgen
ik heb gelezen
dat het pijn moet doen
als de dag zal komen dat je jezelf
de waarheid zal vertellen
over je plaats in dit leven
je woorden vertalen zich in tranen
je ogen bloeden onbegrip
voor alle geheimen die je
voor je eigen daglicht steeds verborgen hield
ergens hoorde ik
dat niets zal veranderen
als die dag als een dag als een ander
onder een herkenbare avondzon
zal wegdromen in de nacht
en jij je voor een laatste maal te rusten legt
met heel wat helende medicatie in je lijf
in de moederschoot waaruit je geboren
de hel van het leven voor het eerst voelde branden
en iemand zei me
dat mijn hart zal blijven krimpen
zolang ik in dit lichaam in dit leven
mijzelf zal blijven ontkennen
en diezelfde man wist me ook te vertellen
dat het einde der tijden en de bloemen op mijn graf
nog niet voor de dag van morgen zullen zijn
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Donderdag, augustus 25, 2005 16:29 |
| Je doet het weer ... ik voel me weer zo heel erg klein worden bij het lezen van deze woorden ... alsof je in mijn ziel kan kijken ... M. |
|
| (4me) artifex: | Donderdag, augustus 25, 2005 13:27 |
| Erg mooi, graag gelezen. | |
| de nifter: | Donderdag, augustus 25, 2005 12:48 |
| die leek er nogal wat vanaf te weten dan | |
| hiljaa: | Donderdag, augustus 25, 2005 08:52 |
| droefmooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||