Al was zo stil, zo heimelijk stil
Al was zo stil, zo spaarzaam stil
bladeren vielen geruisloos, en de avond
daar gleed langs dunne dennen en beekjes
reepjes rood maanlicht op volle, blanke koon
wijl met dartelende gratie lokken golfden
en volgden, haar onhoorbare tred
Achter haar rookten nog de mantels van duttende huizen
en scheen het licht van wakende vlammen
Zij had gelaten, onbewogen gewacht
tot zelfs de eiken kozijnen sluimerden van slaap
Al was zo stil, zo heimelijk stil
Op haar tenen gleed zij voorwaarts, zachtjes voorwaarts
tot daar klaterend water ruiste uit albasten vazen
een tuin waar zij zo gans met heel haar ziel naar haakte
en die haar dartelende lokken bracht tot stoppen
O, weldra zou een vurig verlang bevredigd zijn!
Daar stond in schamper licht een zonnig-schone knaap
met in ’t schitterend oog den gloed van onuitblusbare levenslust
Zij zag nog eens angstvallig om..
bewogen daar de dunne dennen?
Maar de vrees had haar bedrogen, bevende als een blad
hief zij hoog haar dracht en vond zij -
een onvermoeibare sponde
(Gebaseerd op een gedicht van Louis Couperus)
F.
Reacties op dit gedicht
| de nifter: | Donderdag, augustus 25, 2005 21:06 |
| ik kan er niks aan doen maar als ik al zie staan denk ik alleen nog maar 'bundy' | |
| hiljaa: | Donderdag, augustus 25, 2005 20:16 |
| graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| ExoticBlue: | Donderdag, augustus 25, 2005 17:14 |
| Dat is nog zwak uitgedrukt!! O heerlijkheid, ik was u even kwijt! Al was zo stil, zo heimelijk stil, tot dit zomermotet mijn aandacht trok. Albasten vazen, magnifiek, gevlochten, gecomponeerd uit zuivere zinnen. Uw woorden branden op papier! Het geschal uit uw hart! Koester dit, dan zal ik mij terugtrekken uit de zotte uitstapkunsten;) Uw algewaardeerde glimlach, EB |
|
| Martine Gieze: | Donderdag, augustus 25, 2005 16:25 |
| heerlijk om weer wat van je te lezen(sorry,ik ben wat afwezig de laatste tijd...) bijzonder mooi verwoord!! liefs,Mart |
|
| Innerchild: | Donderdag, augustus 25, 2005 15:29 |
| Wowh ... ik ben weg van dit gedicht ... zo puur en schoon ! 'k Las onlangs nog 'Blauwoogjen' van L. Couperus ... wanneer ik zoiets lees begint het te kriebelen ... ik moet er toch nog maar eens voor gaan zitten en mijn hoofd en vingers buigen ... U hoort nog van mij ! Liefs / Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||