Eenzaam kind
Als ik mijn ogen sluit zie ik haar weer staan,
wat verlegen, schichtig, toch wel bang.
Kijkend naar het spel dat and're kinderen spelen.
Ik weet wat ze voelt,... ik voel dat aan.
Dan zal ze snel naar huis toe rennen,
veilige muren om haar heen.
Maar heel alleen,
ze zal dat nooit bekennen.
Straks zal ze haar moeder zien,
wat met haar praten, en misschien,
misschien kust ze haar dan op haar wang.
Zegt: "Kom mijn kind, wees maar niet bang".
Maar 't kind blijft bang,
staat in de laan.
Kijkt naat 't spel dat and're kinderen spelen.
Ik wil haar vasthouden, knuffelen, strelen.
Want ineens, na zoveel jaar,
zie ik daar mezelf weer staan.
wat verlegen, schichtig, toch wel bang.
Kijkend naar het spel dat and're kinderen spelen.
Ik weet wat ze voelt,... ik voel dat aan.
Dan zal ze snel naar huis toe rennen,
veilige muren om haar heen.
Maar heel alleen,
ze zal dat nooit bekennen.
Straks zal ze haar moeder zien,
wat met haar praten, en misschien,
misschien kust ze haar dan op haar wang.
Zegt: "Kom mijn kind, wees maar niet bang".
Maar 't kind blijft bang,
staat in de laan.
Kijkt naat 't spel dat and're kinderen spelen.
Ik wil haar vasthouden, knuffelen, strelen.
Want ineens, na zoveel jaar,
zie ik daar mezelf weer staan.
Reacties op dit gedicht
| Amnesia: | Zondag, oktober 21, 2001 10:51 |
| wow.. heel diep en mooi beschreven. Keep on Rollin Cheers Amnesia |
|
| Dick van Poorten: | Dinsdag, september 18, 2001 22:29 |
| Heel mooi!!!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Gonny Wind | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2001 | ||
| Thema's: | ||