Met mijn rug tegen de muur.
Gebroken in zoveel manieren.
Mijn hart, ik voel het nauwelijks nog kloppen.
Verlangend naar een woord
waaruit doet blijken,
dat mensen toch nog om me geven.
Mama, waarom liet je me nou achter.
Waarom kon nou zelfs mijn eigen zusje
mij niet meer kennen.
Waarom kijkt niemand naar mij om,
wanneer ik weer zit te huilen.
Waarom doen ze deuren dicht,
om me maar niet te moeten horen,
in plaats van me te komen troosten?
Waarom ben ik hier, alleen.
Waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Veertien, en helemaal alleen.
Zo hoort het leven voor een kind,
helemaal niet te zijn.
Mijn hart, ik voel het nauwelijks nog kloppen.
Verlangend naar een woord
waaruit doet blijken,
dat mensen toch nog om me geven.
Mama, waarom liet je me nou achter.
Waarom kon nou zelfs mijn eigen zusje
mij niet meer kennen.
Waarom kijkt niemand naar mij om,
wanneer ik weer zit te huilen.
Waarom doen ze deuren dicht,
om me maar niet te moeten horen,
in plaats van me te komen troosten?
Waarom ben ik hier, alleen.
Waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Veertien, en helemaal alleen.
Zo hoort het leven voor een kind,
helemaal niet te zijn.
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Vrijdag, augustus 26, 2005 18:47 |
| heel mooi verwoord en het is zoals je zegt zo hoort het leven van een kind niet te zijn.Als je iets kwijt wilt mag je me mailen. sterkte, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LittleChild | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||