Web vol angst...
Web vol angst...
Het jongetje in schemerig duister
zijn gezicht richting de halve maan
pappa zal wel weer terugkeren
mamma heeft nog even rust
dan ruzie gepaard met flinke klappen
hoor nog steeds mamma schreeuwen
"hou op met slaan, dat doet pijn"
waarom, verdiend mamma dit verdriet
Gevangen in een web vol angst
verlangens naar een vredig bestaan
een blik geworpen richting de hemel
geef me vleugels, laat me vliegen
Op naar een zorgenloos bestaan
"mamma, ik zal altijd aan je denken"
met tranen rollend over zijn wangen
neemt hij de gewaagde sprong in het diepe
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Vrijdag, augustus 26, 2005 17:28 |
| ik werd er stil van toen ik het las.het is een rakend gedicht, maar gelukkig schreef je het als fictie. groet moongirl1982 |
|
| m@rcel: | Vrijdag, augustus 26, 2005 13:34 |
| heel mooi geschreven en gelukkig fictief Knuff/liefs m@rcel |
|
| L.Bert: | Vrijdag, augustus 26, 2005 12:32 |
| ...en wij kunnen er allemaal niets aan doen, helaas, helaas, helaas... Niet springen, schrijven!!!! |
|
| de nifter: | Vrijdag, augustus 26, 2005 12:05 |
| mooi stukje droefdichterij knul | |
| Niniki: | Vrijdag, augustus 26, 2005 11:57 |
| kippenvel....prachtig neergezet! knuffie Nini |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 26, 2005 09:48 |
| Invoelend verwoord. Al eindigt het gelukkig niet dikwijls zo dramatisch. Liefs / sunset |
|
| Riann: | Vrijdag, augustus 26, 2005 09:25 |
| Hier ben ik even stil van gelukkig lees ik fictie..wel mooi verwoord knuff | |
Over dit gedicht
| Auteur: Bengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||