Daar voor me
Nooit gedacht dat ik
Me zo zou voelen
Zo verward als ik nu ben
Als ik achter me kijk
Naar de dingen die ik ken
Het lijkt allemaal zo vreemd
Ik ken bijna niets nog terug
Maar ach die dingen liggen
Toch allang achter de rug
Ik kan beter voor me kijken
Dan loop ik nergens tegenaan
Hier voor me ligt datgene
Waar ik naar toe moet gaan
Daar voor me ligt de toekomst
En al lijkt die nog zo zwaar
En amper te bereiken,
Ik moet nu gaan naar daar
Ik kan hier niet blijven
Want hier is 't leeg en stil
Ik moet gaan naar ginder
Want daar ligt wat ik wil
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, augustus 26, 2005 18:27 |
| mooi verwoordt liefs Dirk |
|
| jaŠky: | Vrijdag, augustus 26, 2005 12:36 |
| Ik heb wat vanje werkjes gelezen...mooie verwoordingen van jou momenten. Heel mooi jacky |
|
| remie: | Vrijdag, augustus 26, 2005 11:58 |
| vooruit lopen, geen stapjes terug...liefs Remie | |
| moonwoman: | Vrijdag, augustus 26, 2005 10:28 |
| herkenbaar, liefs |
|
| sunset: | Vrijdag, augustus 26, 2005 10:25 |
| Leven is inderdaad altijd maar vooruitgaan. Treffend duidelijk mooi. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||