Het puurste is toch wel de ´onbevangenheid´

Van wat dan ook - een naakt gevoel

Maar zonder schaamte

Of het bevangen zijn van mooie elementen

Die voor ´natuurlijk´ integreren staan

Van binnenuit en niet qua oppervlakte

Ik moet echt leren wat dat betreft..

Maar ben immer nog nieuwsgierig (dus dat scheelt)

Perfectie heb ik nooit geclaimed

Noch het recht van vlekkenloos verlangen

Verloor mezelf in elk gevecht

Voor wie? Voor wat? Voor mij of jullie?

Spiegelend in dromen of illusie

Maar nooit de werkelijke kracht gehad

Om ergens weerloos in te geloven

En al helemaal niet in mezelf..

Mijn vertrouwen komt een beetje terug

Maar het staat zo wankel als een rillend veulen

Achter mij zie ik ellende smeulen

Voor me zie ik niets dan leegte nog..

De kou van ´nieuw´ die doet me trillen

Ik wil niet verder maar het moet

Want ik zie wel degelijk een groot verschil

Tussen schoon water of gezuiverd bloed..

Tussen fout of juist heel goed

Tussen sterk en zwaktebod

Tussen voor jezelf of voor de buitenwereld leven

(kon ik het mezelf maar geven..)