Moeder
Niet haar grond of 't vele geld,
niet haar huis noch al haar goud,
er is iets anders wat in 't leven telt,
en wel haar kinderen zo vertrouwd.
Negen maanden lang gedragen,
wat een weldaad is dat ooit geweest,
het is niet mogelijk te verdragen
dat moeder niet meer kent haar geest.
Doorheen haar tranen zegt ze luid:
"Alles wat ik heb zijn jullie hier,"
herkent niet meer haar rimpelige huid,
slechts één moment was ze weer fier.
niet haar huis noch al haar goud,
er is iets anders wat in 't leven telt,
en wel haar kinderen zo vertrouwd.
Negen maanden lang gedragen,
wat een weldaad is dat ooit geweest,
het is niet mogelijk te verdragen
dat moeder niet meer kent haar geest.
Doorheen haar tranen zegt ze luid:
"Alles wat ik heb zijn jullie hier,"
herkent niet meer haar rimpelige huid,
slechts één moment was ze weer fier.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Vrijdag, augustus 26, 2005 20:24 |
| Dag Linda, dit heb je mooi en heel respectvol verwoord ... dit gedicht siert jou maar ook jullie moeder ... Liefs / Innerchild |
|
| daico: | Vrijdag, augustus 26, 2005 19:02 |
| kop op .. mooi omschreven | |
| Riann: | Vrijdag, augustus 26, 2005 18:11 |
| Heel erg mooi..triest maar een toppertje knuff | |
Over dit gedicht
| Auteur: Linda A | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||