Dit wil ik niet meer...
De minuten, de uren de dagen gaan voorbij.
Ze hebben zo hun snelheid, ze gaan te snel voor mij.
Om iemand te zien lijden doet heel veel pijn.
En als diegene je moeder is, voel je je heel erg klein.
Ieder mens heeft wel problemen.
Groot of klein je moet het er maar van nemen.
Maar mijn moeder heeft er nu zoveel.
dat is echt niet wat ze wil.
De ziekte die plotseling in haar leven kwam.
Maakte haar geestelijk en lichamelijk helemaal lam.
De ziekte sloeg maar om zich heen.
Het blef niet bij haar been.
Als dit zo doorgaat wordt alles aangetast.
En zit ze de rest van haar leven aan haar rolstoel vast....
En dokters zijn toch zo goed tegenwoordig.....
Ze hebben zo hun snelheid, ze gaan te snel voor mij.
Om iemand te zien lijden doet heel veel pijn.
En als diegene je moeder is, voel je je heel erg klein.
Ieder mens heeft wel problemen.
Groot of klein je moet het er maar van nemen.
Maar mijn moeder heeft er nu zoveel.
dat is echt niet wat ze wil.
De ziekte die plotseling in haar leven kwam.
Maakte haar geestelijk en lichamelijk helemaal lam.
De ziekte sloeg maar om zich heen.
Het blef niet bij haar been.
Als dit zo doorgaat wordt alles aangetast.
En zit ze de rest van haar leven aan haar rolstoel vast....
En dokters zijn toch zo goed tegenwoordig.....
Reacties op dit gedicht
| sunita biharie: | Woensdag, september 19, 2001 20:58 |
| het is een mooi gedicht en een mooie manier om met je gevoelens om te gaan. In donkere tijden als deze kan dit je toch een klein beetje hou vast geven. Maar geniet van de dingen die je wel heb. Want waar jing is is jang waar verdriet is,is dus ook ergens geluk. Probeer dat te zien en laat je niet verblinden door alle problemen want het leven is ook mooi!!! heel veel sterkte en succes een houvast is misschien door in je eigen kracht te blijven staan |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esther de leede | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2001 | ||
| Thema's: | ||